(N) พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒
ชั่วช้า ว. เลวทราม.
สามานย์ ว. เลวทรามตํ่าช้า เช่น ลูกสามานย์ทำร้ายพ่อแม่, มักใช้ เข้าคู่กับคำ ชั่วช้า เป็น ชั่วช้าสามานย์
ส่วน""ไอ้คนชั่วช้า"" ที่ถามมา ผมขอตีความว่า มันคงเลวมานานแล้วจนถูกกระหน่ำอย่างนั้นครับอาจารย์
 |
|