อันเรื่อง ราวใดๆ...ใช่ร้ายลึก
เพียงแต่นึก...โดดเดี่ยว เสียวกระสัน
เมื่อแก่เฒ่า เจ้าไฉน...ไปโรมรัน
อยู่วันๆ มันก็เหงา..เฉาเอกา
ขอบคุณครับ ท่านอุทัย..ที่ไถ่ถาม
ไม่มีความ อันใด.. ให้โหยหา...
เพียงนึกถึง คืนวัน.. ที่ผ่านมา....
วัยชรา มาเยือนกัน..หรือฉันท์ใด
ให้อ่อนแรง อ่อนจิต คิดฟุ้งซ่าน..
ใจซมซาน มันเข้ามา แต่ตอนไหน
ที่เคยแกร่ง แรงฟิด เคยติดใจ
มันหายไป ไหนหนอ ห่อเหี่ยวจัง...
เมื่อสายฝน โปรยปราย ชายคนนี้..
ยังหาที่ ลงไม่ได้ ดั่งใจหวัง
ยืนกางร่ม ระดมจิต คิดประดัง
ยังคอยหวัง หามิตรแท้...แก้ท้อใจ..........
 |
|