(N)
พวกรถโดยสารสาย แม่แตง เชียงใหม่ จะชินตากับ หลวงตาพระป่าแก่ๆ กับศิษย์ชาวเขาผู้เฒ่าที่โกนหัว นุ่งขาวห่มขาว สะพายย่ามเดินตามหลัง พวกรถโดยสารคงรำคาญและหมั่นไส้พระป่ารูปนั้นเอาการอยู่ เพราะพอขึ้นไปนั่งบนรถ พระรูปนั้นก็เอาเท้าขึ้นนั่งขัดสมาธิบนเบาะทันที โดยไม่สนใจใคร
เด็กหนุ่มกระเป๋ารถจึงพูดจากึ่งขอร้องกึ่งไม่พอใจว่า ป้อหลวง ตุ๊เจ้า ตื่น ตื่น เอาตีนลงจากเบาะเน่อ หลวงปู่ตอบทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่ว่า ลงบ่ได้ เด็กกระเป๋ารถกล่าวเสียงดังว่า มันเป็นอะหยังหือ จึงเอาตีนลงบ่ได้ พร้อมกับเอามือกระชากขาหลวงปู่ลงจากเบาะ ทันใดเครื่องยนต์รถโดยสารคันนั้นก็ดับสนิท ผู้โดยสารทั้งคันหัวคะมำไปตามๆกัน
หลวงปู่พูดขึ้นว่า หลวงตาบอกแล้ว ลงบ่ได้ ลงบ่ได้
คนขับพยายามติดเครื่องอยู่หลายครั้ง แต่เครื่องก็ไม่ติดสักที หลวงปู่จึงพูดขึ้นว่า ผู้ใด๋เอาตีนกูลง มาเอาขึ้นคืนเน่อ กระเป๋ารถจำเป็นต้องทำด้วยความจำยอม จากนั้นเครื่องยนต์ก็ติด รถโดยสารวิ่งสะดวกจนถึงตัวเมืองเชียงใหม่ เหตุการณ์เกิดขึ้นต่อหน้าผู้โดยสารหลายคน นับจากนั้นมา หลวงตาพระป่าแก่ๆใน อ.แม่แตง ก็ดังระเบิด รถโดยสารทุกคันไม่เก็บเงินหลวงปู่ และต่างก็อยากให้หลวงปู่นั่งรถของตน แม้ท่านจะนั่งคนเดียวทั้งคันก็ยินดี |